maandag 25 februari 2013

Bericht aan mijn 'mee-zoon'


Beste zoon,

Nee, het is niet je verjaardag of kerstmis.  Het is ook niet je vader die dit schrijft.  
Dit berichtje komt van mij, je 'mee-moeder'.  En het zal je niet verbazen dat ik me nogal dubbel voel, bij dat woord.  Ik heb me namelijk niet gedragen als een 'mee-moeder'.  Je zou kunnen zeggen dat ik een tijdje een 'tegen-moeder' was.  Natuurlijk heb ik daar spijt van en ik kan niet anders dan mijn spijt daarover via deze weg te uiten.
'Mee-moederen' is niet makkelijk.  Ik denk dat 'mee-zonen' dat ook niet is.

We hebben je al een hele tijd niet gezien.  Tenzij van op afstand, heel soms, toevallig.  Ook niets gehoord, tenzij via via - dat je groeit, feest, studeert.
Wat we over je weten, leiden we af uit de rapporten en rekeningen die we krijgen via mail of brief.  Niet veel, dus.  Maar genoeg om de indruk te hebben dat je het goed doet.

Maar ondertussen weet jij ook niets van ons.  Van je vader, je broer (is dat dan een 'mee-broer'?), van de hond, van mij...  Wij zijn van je afgesloten door dat ene berichtje in augustus 2010.
Ik vraag me af of je dat makkelijk vindt, zo niet weten.  Of je niet af en toe wil weten of we aan je denken.  Misschien wel over je praten en wat we dan eigenlijk zeggen, zo.
Of je broer weet dat je bestaat en als dat zo is, of hij dan naar je vraagt.  Of hij een hele fantasiewereld heeft geschapen waarin jij een belangrijke rol speelt.  Of je in die wereld een grote held bent, een beschermer, een vriend, een speelkameraad.  Of hij probeert dingen te weigeren onder het motto: 'dat mag niet van mijn broer'.  Of hij slaapt met die grote hond, die jij hem gaf.
Het zou kunnen, natuurlijk.

En wij, op onze beurt, stellen ons elke dag de vraag hoe het nu echt met je zou gaan.  Of je gelukkig bent.  Misschien heb je wel een vriendin.  Of je het ziet zitten, verder studeren en wat je aan het eind van die 5 jaar het liefst zou doen.  Waar je van droomt. Of je graag op reis zou gaan, met enkele vrienden.  Of je graag eens met ons zou willen praten en of het verschil zou uitmaken als wij zeggen dat het ons spijt en dat we groeien en elke dag proberen beter te doen.  Of we met een glimlach aan je denken als je broer dingen zegt die ons hard aan jou doen denken.  Of je in onze harten leeft.

Als je dit allemaal al hebt gelezen, durf ik het vragen.
Ik durf je vragen om terug contact op te nemen.  Omdat elke dag een nieuwe dag is.  Omdat de band die je hebt met je vader en broer en zelfs met mij, bestaat.  Omdat je misschien vragen hebt, maar vooral, omdat ik zeker weet dat het voor ons allemaal een verrijking zou zijn.
En zelfs als je dat niet wil, dan mag je weten dat we aan je denken en over je praten en je elke dag opnieuw een goeie dag toewensen.

De 'mee-moeder'

6 opmerkingen:

  1. Ok, ook al ken ik je niet en weet niet zo goed waarover het gaat.
    1 ding weet ik wel, het is heel knap en moedig van je!
    Ik hoop dat jou mee-zoon dit leest. Succes!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb precies de rest van het verhaal nooit gelezen! Maar wow zeg! wat een bericht! hopelijk een goede afloop! Ik volg je verhaal en je blog !!!!

    www.themindofanexchange.blogspot.com

    BeantwoordenVerwijderen
  3. ik lees dit nu pas en krijg de tranen in mijn ogen. ik hoop dat hij het gelezen heeft en ik hoop dat hij de moed vond contact op te nemen. en als hij dat nog niet gedaan heeft, dan ben ik zeker dat hij erover denkt en dat hij enkel nog wat tijd nodig heeft. ik heb hem één keer ontmoet, je 'mee-zoon', tijdens een bezoekje, en wat ik me van hem herinner is dat hij superfier was op die kleine S en hoe lief hij met hem was. en als je kleine S ziet, dan zie je meteen die 'mee-zoon' in 't klein. xxx

    BeantwoordenVerwijderen